கடந்த பிப்ரவரி மாதம், ஒரு பின்னிரவில், இணையத்தில் உலா வந்துக்கொண்டிருந்த போது அந்த விளம்பரத்தை எதேச்சையாக பார்த்தேன். “ஏர் ஆசியா” விமான சேவை நிறுவனம் சென்னையில் இருந்து தாய்லாந்தின் தலைநகரான “பாங்காக்”கிற்கு முதன்முறையாக நேரிடையாக விமான சேவையை துவங்கி இருக்கிறது என்றும். குறிப்பிட்ட தேதிக்குள் டிக்கெட் முன்பதிவு செய்தால் “சென்று-வர” கட்டணம் வெறும் பத்தாயிரம் மட்டுமே என இருந்தது. எனக்கு ஆச்சர்யம்!
அதற்கு முந்தைய மாதம் தான் கோவையில் இருந்து டெல்லிக்கு விமானத்தில் சென்று வந்தேன். அதற்கான விமான டிக்கெட் கட்டணம் மட்டுமே பதிமூன்றாயிரத்து சொச்சம். ஆனால் வெறும் பத்தாயிரத்திற்கு “பாங்காக்” சென்று வர முடியுமா? (கிட்டத்தட்ட சென்னையில் இருந்து டெல்லி செல்லும் தூரம் தான் “பாங்காக்”. அது வடக்கே இது கிழக்கே. அவ்வளவுதான். )
பொதுவாக மூன்று மாதத்திற்கு முன்பே விமான டிக்கெட் முன்பதிவு செய்தால் அநேகமாக அனைத்து விமான நிறுவனங்களும் கட்டண சலுகை கிடைக்கும். ஆனால் பாங்காக் சென்று வர மிகக்குறைந்த கட்டணம் இது. இந்த வெளிநாட்டு பயண வாய்ப்பை தவறவிட எனக்கு மனமில்லை. சரியாக நேரத்தில் சரியான திட்டம் தீட்டி செயல்பட்டால் சாமானியர்களுக்கும் குறைந்த கட்டணத்தில் வெளிநாட்டு பயணம் சாத்தியம் என்பது என் கடந்த ஆண்டு இலங்கை பயணத்தில் நான் உணர்ந்த விஷயம்.
இரண்டு நாள் பயணம் அது. கொலம்போ, கண்டி, நிகம்போ, நுவரயிலியா போன்ற இடங்களுக்கு சென்றிந்தோம். மொத்தமாக அதற்கு எவ்வளவு செலவாகி இருக்கும் என யூகியுங்கள் பார்க்கலாம்? வெறும் எட்டாயிரம் சொச்சம். நம்ப முடியிவில்லையா? இது சென்னையில் இருந்து கொலோம்போ சென்று வர விமான டிக்கெட் கட்டணத்தையும் சேர்த்து தான். தலைசுற்றினால் நீங்களே அதை பிடித்து நிறுத்திக்கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் அதுதான் உண்மை.
ஆனால் இப்போது இன்னும் இரண்டு நாட்களே இருந்தது பாங்காக் பயண சலுகை முடிய. ஆகவே அவசரமாக இந்த பயணத்திற்கு நெருங்கிய நண்பர்கள் சிலருக்கு மின்னஞ்சலிலும், தொலைபேசியிலும் அழைப்பு விடுத்தேன்.இரண்டு நாட்கள் என்பது மிகக்குறைந்த நேரம் என்பதால் விருப்பம் இருந்தும் முடிவெடுக்க முடியா சூழலில் பலர் இருந்தனர்.
“பாஸ்போர்ட் இல்ல மச்சான். ரெண்டு நாளில் எடுக்க முடியுமா?”….
“டிக்கெட் பதிவு பண்ணினதுக்கு அப்புறம் பொறுமையா பாஸ்போர்ட் எடுக்கலாமா?” என்று ஆர்வத்தில் கடுப்படித்தனர் சிலர் .
அது கூட பரவாயில்லை “ அந்த நாட்டிற்க்கு செல்ல பாஸ்போர்ட் தேவையா?” என்று ஒருவன் கேட்டபோது எனக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.
இப்போதிருக்கும் நிலைமையை பார்த்தால் எப்படியும் நான் தனியாகத்தான் பாங்காக் செல்வதுபோல் இருந்தது. ஆனால் அதற்கும் நான் தயாராகத்தான் இருந்தேன். காரணம். இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னர் ஆஸ்திரேலியாவில் ் என்னுடைய பிஸினஸ் கிளைன்ட் ஒருவர் என்னை அங்கு வேலை நிமித்தமாக சில வாரங்கள் அழைத்திருந்தார். முழுக்க அவர்களின் செலவில் வந்த பயணஅழைப்பு அது.
அப்போது அங்கு இந்தியர்கள் மீது இனவெறி தாக்குதல் நடப்பதாக சொல்லப்பட்ட சூழல். “எனக்கு வயது மிகவும் குறைவு, இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை, இதற்கு முன்னர் வெளிநாடு பயணம் மேற்கொண்டதில்லை” என்ற சில அபத்தமான காரணங்களால் என்னுடைய பிசினஸ் விசா டெல்லியில் உள்ள ஆஸ்திரேலியா கான்சுலேட் நிராகரித்து விட்டது. அது பழைய கதை என்றாலும் எனக்கு இப்போது என்னுடைய பாஸ்போர்ட்டில் விசா ஸ்டாம்ப் தேவைப்பட்டது. அடுத்த முறை ஆஸ்திரேலியா பயணிக்க வாய்ப்பு வரும்போது அதற்கு ஏதுவாக இருக்கும்.
இப்படி இருந்த சூழலில் திடிரென என் கல்லூரி நண்பனிடம் இருந்து ஒரு போன்.
“உன் ஈமெயில் பார்த்தேன், நானும் என்னுடைய நண்பர்கள் இருவரும் தாய்லாந்து செல்லவேண்டும் என்று சில வாரங்களாக பிளான் செஞ்சிட்டு இருந்தோம். சாதரணமாக பாங்காக் செல்ல விமான கட்டணம் மட்டும் இருபதாயிரம் மேலாகும். இது நல்ல ஆப்பர் தான். நாங்களும் வருகிறோம்” என்றான்.
அனைவரும் பேசி முடிவெடுத்து எல்லோருக்கும் ஏற்ற வகையில் மே மாத நடுவில் “ஒரு வார” பயணத்திற்கு டிக்கெட் முன்பதிவு செய்தோம். அதே மாதத்தில் மற்ற தேதிகளில் வெறும் “எட்டாயிரத்திற்கு” கூட சென்று வர அப்போது டிக்கெட் இருந்ததது. ஆனால் அந்த தேதி எங்களுக்கு தோதாக இல்லை. ஒருவழியாக இப்போது டிக்கெட் முன்பதிவு செய்தாயிற்று.
பயணத்தின் ஒரு பகுதியாக எப்படியாவது “புக்கெட்” தீவு சென்றுவிட வேண்டும் என்பதில் நான் உறுதியாக இருந்தேன். புக்கெட், இது தாய்லாந்தின் தென் மேற்கு பகுதியில் உள்ள அந்நாட்டின் மிகபெரிய தீவாகும். சில வருடங்களுக்கு முன்னர் என்னுடைய பிறந்தநாளின்போது என்னுடைய குடும்பத்தினரை என் ஊரான சேலத்தில், ஸ்டார் ஹோட்டல் ஒன்றிற்கு இரவு விருந்திற்காக அழைத்துச்சென்றேன்.
அப்போது உணவுகளை ஆர்டர் செய்தபோது மெனுவில் “புக்கட் பிஷ்” என்று போட்டிருந்த மீனை பரிந்துரை செய்தார் அங்கிருந்த சிப்பந்தி ஒருவர். ஒரே ஒரு உள்ளங்கை அளவு் ஸ்லைஸ் செய்த மீன் துண்டு வந்தது. நல்ல சுவை. ஆனால் விலை நானூறு சொச்சம் இருந்தது. அது என்ன புக்கெட் மீன் என வீட்டிற்கு வந்த பின் தேடியபோது தான் புக்கெட் என்ற தீவை பற்றி எனக்கு பரிச்சியம் கிடைத்தது.
“பாங்காக்”கில் இருந்து புக்கெட் தீவு சுமார் எண்ணூறு கிலோ மீட்டர் தொலைவில் உள்ளது. சாலை வழியாக பயணம் செய்தால் பதிமூன்று மணி நேரம் ஆகும். விமானத்திலோ வெறும் ஒன்னரை மணி நேரம் தான். சாலை வழியே பாங்காங்கில் இருந்து புக்கெட் சென்று மீண்டும் திரும்பலாம் என்றால் அது பல பயணசிக்கல்களை ஏற்படுத்தும்.. விமானப்பிரயாணமே சிறந்த வழி என முடிவு செய்து அதற்கும் முன்பதிவு செய்தோம். அதே “ஏர் ஆசியா” நிறுவன விமானம். போய் வர மேலும் ஒருவருக்கு டிக்கெட் செலவு ஐயாயிரம் ரூபாய். மூன்று நாட்கள் புக்கெட். இரண்டு நாள் பட்டாயா. கடைசி இரண்டு நாள் பாங்காக். இது தான் ஆரம்பக்கட்ட யோசனை.
ஆனால் அங்கு சென்ற பின் எங்கு தங்குவது? எங்கு சுற்றி பார்ப்பது? எல்லாவற்றிக்கும் மேலே எவ்வளவு செலவாகும்? எங்களிடம் எந்த தெளிவான பயணதிட்டமும் அதுவரை இல்லை. ஆனால் பயணத்திற்கு இடையில் இன்னும் மூன்று மாதம் முழுசாய் இருந்தது.
“மேக் மை ட்ரிப்”, “கிளியர் ட்ரிப்” போன்ற பயண சேவை நிறுவனங்களின் பேக்கேஜை தேடிப்பிடித்து பார்த்தோம். எதுவும் எனக்கு திருப்தி அளிக்கவில்லை. அவர்களிடம் எனக்கு என்ன பிரச்சனை என்றால் அவர்களாகவே சில இடங்களை தேர்வு செய்து ஒரு லிஸ்ட் வைத்து இருக்கிறார்கள்.. அவர்களிடம் புக் செய்த அனைவரையும் ஏதோ ஒரு வாகனத்தில் ஒன்றாக ஏற்றி ஒவ்வொரு சுற்றுலா தளங்களுக்காகாக அழைத்து சென்று கூட்டி வருவர். . அவர்கள் சொல்லும் நேரத்தில் நாம் தயாராக இருக்க வேண்டும். அவர்கள் கூட்டிப்போகும் இடங்களுக்கு நாம் செல்ல வேண்டும். அவர்கள் தங்க வைக்கும் இடங்களில் நாம் தங்க வேண்டும்.
எனக்கு முழுக்க முழுக்க Flexibility தேவைப்பட்டது. மந்தையில் செல்லும் ஆடு போல் தினமும் காலை சென்று மாலை திரும்பி, “நானும் தாய்லாந்து சென்றேன் “ என்று நம் மக்களுடன் கூறி பெருமைபடுவதில் எனக்கு விருப்பமில்லை. . அதுமட்டுமல்லமால் அவர்கள் வாங்கும் மூன்று நாள் பட்டாயா பாங்காக் பாக்கேஜ் கட்டணத்தில் நாங்கள் அதற்கும் மேல் புக்கெட் தீவிற்கு சென்று மொத்தமாக ஒரு வாரம் செலவு செய்ய முடியும்.
இதற்காக அந்த ஒரு விஷயத்தில் தெளிவாய் இருந்தேன். நேரத்தை வீணாக்காமல் கூடுமான இடங்களுக்கு செல்ல வேண்டும். நாமே திட்டம் தீட்டினால் தான் இது முடியும். ஒரு ஊருக்கு சுற்றுலா சென்று திரும்பினால் “அடடே இதை பார்க்காமல் வந்து விட்டோமே “ என்று பின்னர் எண்ணி வருத்தப்படாத அளவு அந்த பயணம் இருந்தால் போதும். ஆனால் இதை எப்படி சாத்தியப்படுத்துவது .
“கூகிள் கடவுள் இருக்க பயமேன்?”. நாங்கள் பயணிக்கவிருக்கும் அனைத்து இடங்களிலும் பார்த்தே தீரவேண்டிய விஷயங்களை கூகிளில் ஆராய்ந்து பட்டியலிட்டேன். அந்த இடங்களை பற்றி மேலும் கூடுமானவரயிலான தகவல்களை தேடிபிடித்து படித்தேன் . மற்றவர்களின் பயனகட்டுரை, அனுபவங்கள் மூலம் முக்கிய தகவல்கள் அறியப்பெற்றேன். தேவையான இடங்களின் புகைப்படங்களையும் ரெபரன்சிர்க்கு அந்த இடங்களின் காணொளிகளையும் கண்டேன். நாங்கள் அங்கு தங்கும் நாட்களில் எந்த இடங்களை/விஷயங்களை பார்க்கமுடியும் என்று அந்த பட்டியலை திருத்தி குறைத்தேன்.
தங்குவதற்கு சிறந்த நட்சத்திர ஹோட்டல்களை யூசர் ரேட்டிங் மூலம் தேர்வு செய்தேன். மொத்தத்தில் பயணம் ஆரம்பம் ஆகாமலே அனைத்து இடங்களும் எனக்கு அத்துப்படியானது. நேரில் சென்று அதை அனுபவிப்பது தான் பாக்கி. பல நாட்களின் கடின உழைப்பில் இப்போது கச்சிதமான எங்களின் பிராயணத் திட்டம் தயாராகியிருந்தது. அதாவது முதல் நாள் ஆரம்மித்து கடைசி நாள் வரை நாங்கள் எத்தனை மணிக்கு, எங்கு செல்ல வேண்டும், எங்கு தங்கவேண்டும், என்ன செய்யவேண்டும் என்ற தெளிவான பிரியாணதிட்டம் அது.
சென்னையில் உள்ள சிறந்த ட்ராவல் எஜென்சிக்களை நெட்டில் தேடி பிடித்து எங்கள் பிரயாண திட்டத்தை அனுப்பி கொட்டேஷன் கேட்டோம்.. அதில் நிறைய பேர் இவ்வளவு நுணுக்கமான பயணதிட்டத்தை தங்களால் செயல் படுத்த முடியாது என ஒதுங்கிகொண்டனர். மூன்று ஏஜென்சி மட்டுமே அதற்கு கொட்டேஷன் அளித்தனர். அதில் ஒரு ஏஜென்சியில் இருந்து ஒரு பெண் போன் செய்தார்.
“சார் உங்களுக்கு அந்த பிரியாணதிட்டம் எப்படி கிடைத்தது? யார் கொடுத்தார்கள்?”
“இல்லை நான் தான் கொஞ்சம் ரிசர்ச் பண்ணி தயார் செய்தேன், ஏன் கேட்கறீங்க?”
“நாங்க கிட்ட தட்ட எட்டு வருஷாமா இந்த டூர் ஏஜென்சி நடத்தி வரோம். இதுவரைக்கும் இப்படி ஒரு துல்லியமான பிரயாணதிட்டத்தை யாரும் கொடுத்ததில்லை. இந்த நாடு அல்லது ஊர் போகனும்னு சொல்லுவாங்க. நாங்க பிளான் தயார் செய்து கொட்டேஷன் கொடுப்போம். ஆனால் இது ரொம்ப அருமையான பயணதிட்டம். பொதுவாக டூர் ஏஜென்சி அழைத்துப்போகாத பகுதிகள் அதில் இருக்கிறது. இதை நாங்கள் எங்கள் வாடிகயாளர்களுக்கும் பயன் படுத்திக்கொள்ளலாமா?” என்றார்.
“நிச்சயமாக. ஆனால் எங்களுக்கு குறைந்த கட்டணத்தில் அதற்கு கொட்டேஷன் கொடுங்கள்” என்று சிரித்துக்கொண்டே நிபந்தனை விடுத்தேன்.
இப்படி ஆரம்பமாகி இனிதே முடிந்த எங்கள் தாய்லாந்து பயணம் இன்றும் மறக்க முடியா அனுபவங்களை உள்ளடக்கியவை. . வாழ்க்கையில் ஒரு நாளாவது அனைவரும் செல்ல வேண்டிய அந்த இடங்கள், நான் அனுபவித்த அந்த சுவாரசியங்கள், சிலிர்ப்புகள், ஆச்சர்யங்கள், போன்றவைகளை வரும் வாரங்களில் ஒவ்வொன்றாக அசைப்போடப்போகிறேன். நீங்களும் என்னுடன் பயணிக்க தயாராகுங்கள்.
பயணம் தொடரும்.
பி.கு. சென்ற வாரம் “என் விகடன்” பத்திரிக்கைக்காக நான் எழுதிய கட்டுரை இது. அதை தொடராக இப்போது இங்கே எழுதுகிறேன்