பாதச்சுவடுகள் – 2 (23/01/2014) – கோலிசோடா

Director Vijay Milton & Praveen Kumar C

05 ஜனவரி 2015:

ஒளிப்பதிவாளரும், இயக்குனரும், தயாரிப்பாளரும், எனது இனிய நண்பருமான விஜய் மில்டன் அவர்களுக்கு பிறந்தநாள் நல்வாழ்த்துக்கள்.

வனயுத்தம் படப்பிடிப்பு சேலத்தின் அருகில் நடந்துக்கொண்டிருந்தபோது அந்த படத்தில் வசனகர்த்தாவான நண்பர் அஜயன் பாலா மூலம் அவரின் அறிமுகம் கிடைத்தது. அறிமுகமான சிலநோடிகளிலேயே செலிப்ரிட்டி என்ற பந்தா துளியும் இல்லாமல் மிகச்சாதாரணமாய் பழகிய, உரையாடிய, அந்த பண்பு எனக்குள் ஏற்ப்படுத்திய ஆச்சரியம் இன்னும் என்னில் இருந்து விலகவில்லை. என்னிடம் மட்டும் இல்லை, அவரிடம் பழகிய அனைவரும் அவரின் பண்பை கூறக்கேட்க்கும் போது அவரின் மேல் மரியாதை இன்னும் தான் எனக்கு அதிகமானது.

அதன் பிறகு அவரே தாயரித்து இயக்கிய “கோலிசோடா” படப்பிடிப்பிற்கு சேலம் வழியாக கேரளா செல்லும் போது, என் வீட்டிற்க்கு வந்து என்னையும் “வாங்க ப்ரதர் ரெண்டு நாள் சுற்றுலா போயிட்டு வரலாம்” என்று அழைத்துச்சென்றார். அந்த படத்தில் என்னை ஆன்லைன் ப்ரோமோஷனில் பணியாற்றவைத்த அந்த நட்பு, படத்தின் வெற்றிக்கொண்டாட்டத்தின் போது சேலத்திற்கு வந்த அந்த திரைப்படக்குழு அனைவரையும் எங்கள் வீட்டிற்க்கு அழைத்துவந்து எங்கள் குடும்பத்தினரை மகிழ்ச்சியில் திக்குமுக்காடவைத்தது. (சொல்லப்போனால் இதை போன்ற இன்னும் பல அனுபவங்களை ஒரு கட்டுரையாகவே எழுதலாம். )

Goli Soda Movie Team at our home

மாதங்கள் பல ஓடிவிட்டது. கோலிசோடாவின் வெற்றிக்குப் பிறகு தமிழ் சினிமாவின் முக்கிய இயக்குனராக வீற்றிருக்கும் அவர், தற்போது விக்ரமை வைத்து “பத்து என்றதுக்குள்ள” என்ற திரைப்படத்தை மிகுந்த பெரும்பொருட்செலவில் இயக்கிவருகிறார். சென்ற மாதம் அதன் படப்பிடிப்பு கோவையில் நடந்துக்கொண்டு இருந்தபோது அங்கு அம்மாவை அழைத்துச்சென்றிருந்தேன். அவர்கள் இதுவரை படப்பிடிப்பு எதுவும் நேரில் பார்த்ததில்லை என்பதால் ஒரு புது அனுபவமாக இருக்கும் என கருதினேன். மிகவும் பரபரப்பாக இயங்கிவரும் விஜய் மில்டன் அவர்களை கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடம் கழித்து சந்திக்கிறேன். ஆனால் அப்போது அது மதிய உணவு இடைவேளை. உணவருந்த ஹோட்டலிற்கு சென்றவிருந்த எங்களை கட்டாயப்படுத்தி “நம்ம எங்க வேணும்னாலும் சாப்பிடலாம் ப்ரதர். அம்மா இருக்காங்க இல்ல.” என்று அவரின் “கேரவனில்” அழைத்து எங்களுக்கு உணவு தருவித்தார்.

கட்டுபடுத்தப்பட்ட பெரும்மக்கள் கூட்டத்தின் நடுவே தன்னுடைய கேரவனில் இருந்து ஒரு முக்கிய காட்சியில் நடித்துவிட்டு மீண்டும் கேரவணிற்கு சென்றார் விக்ரம். வேறு இடத்திற்கு படப்பிடிப்பை மாற்றுவதற்கு படக்குழுவும் பரபரப்பாக சுழன்றுக்கொண்டு இருந்தது. வீட்டிற்க்கு கிளம்ப ஆயத்தமான எங்களை அந்த கேரவணிற்கு அழைத்து சென்று “விக்ரம்” என்ற இன்னொரு இனிய மனிதரை அறிமுகம் செய்துவைத்து ஆச்சர்யப்படுத்தினார். என் அம்மாவிற்கு அந்த காரவேனில் நடந்த உரையாடல்கள் நிகழ்வுகள் அனைத்தில் இருந்தும் வெளிவர பல நிமிடங்கள் பிடித்தது. இவ்வளவு உயரத்திற்கு சென்றும், தன் காலை அழுத்தமாக தரையில் பதித்து நடக்கும் பண்பு நிச்சயம் நாம் அவரிடம் கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய ஒன்று.

சென்ற வருடம் எழுதி இருந்தேன். அவரின் மிகபெரிய பிறந்தநாள் பரிசாக கோலிசோடாவின் வெற்றி கிடைக்குவேண்டும் என. அதே போல் இந்த வருடமும், புத்தாண்டு பரிசாகவும், அவரின் பிறந்தால் பரிசாகவும் “பத்து என்றதுக்குள்ள” படத்தில் வெற்றி கிட்டி, தமிழ் சினிமாவின் தவிர்க்கமுடியாத இயக்குனர் பட்டியலில் அவர் பெயரை நிரந்தரமாகிக்கொள்ள வேண்டிக்கொள்கிறேன். காலன் “நூறு என்றதுக்குள்ள”, அவர் இன்னும் பல சாதனைகள் புரிந்து, இன்னும் பல உயரங்கள் அடைந்து ஆனால் அதே உயர்நிலை பண்போடு வாழ்ந்திட இறைவனை பிராத்திக்கிறேன்.

(சுமார் மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர் முதல் சந்திப்பின் போது எடுத்த புகைப்படம் கீழே. நாங்கல்லாம் அப்பவே செல்பிபுள்ள! )

vijay milton -  ajayan bala  - praveen

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

யோசித்துப்பார்த்தால் இவ்வுலகத்தில் அனைத்து திறமைசாலிகளின் ஆரம்பக்கட்டபோராட்டம் தனக்கான ஒரு அடையாளத்தை நிறுவிக்கொள்வதை நோக்கியே தான் இருக்கும். அதைத்தாண்டிய பணம், புகழ் இத்யாதிகள் அனைத்தும் அவரவர் தனிப்பட்ட முற்ச்சியின் பலனும், கிடைக்கப்பெறும் அங்கீகாரத்தின் அளவைப் பொறுத்த பிரதிபளிப்புமே. சொல்லப்போனால் திறமைசாலிகள் அனைவரையும் இவ்வுலகம் எளிதில் அங்கீகரிப்பது இல்லை. சிலசமயம் போராட்டங்கள் தேவை. சில சமயம் பெரும் போராட்டங்கள் தேவை. இன்னும் சில சமயத்தில் வாழ்நாள் முழுவதும் இந்த போராட்டம் முடிவில்லாமல் தொடர்ந்துக்கொண்டே இருக்கும். அதுவும் சினிமாத்துறையில் இந்த போராட்டக்களம் கொஞ்சம் ரணமானது.

சென்னை கே.கே நகரில் பெயர் தெரியா ஒரு திருமணமண்டபத்தில் அவரை முதன்முறை சந்திக்கிறேன். ஆனால் அது திருமணவிழாவோ அல்லது வேறு ஏதேனும் ஒரு நிகழ்ச்சியோ அல்ல.  கோலிசோடா படத்தின் சண்டைகாட்சியின் ஒத்திகை அப்போது அங்கு நடந்துக்கொண்டு இருந்தது. அதன் இயக்குனர் விஜய் மில்டனை ஒரு வேலை நிமித்தமாக சந்திக்கச்சென்றேன். (மண்டபத்தின் உள்ளே நுழைய முற்படுகையில், தாடியுடன், நெட்டையாக ஒரு மனிதர் என்னை உள்ளே நுழையவிடாமல் தடுத்து நிறுத்தி விசாரித்து விட்டு தான் அனுப்பினார். கொஞ்சம் கெடுபிடி மனிதர் போல. ஏற்கனவே ஒரு நாள் அந்த படத்தின் ஷூட்டிங்கின் போது என்னை அங்கே முதலில் அனுமதிக்காமல், பிறகு விளக்கம் கொடுத்தவுடன் தான் அனுமதித்தார். இந்த முறை என்னை மறந்திருந்தார் என நினைக்கிறேன். அவரை பற்றி பிறகு வருகிறேன்.)

படத்தில் நாயகர்களான நான்கு பசங்களும், ஸ்டண்ட்மேன்களுடன் மோதிக்கொள்ளும் காட்சி அங்கு ஒத்திகை நடந்துக்கொண்டு இருந்தது. அப்போது அங்கு வியர்வை நனைத்த டி-ஷர்ட், ஷார்ட்ஷுடன் ஒருவரை இயக்குனர் அறிமுகப்படுத்திவைத்தார். அவர் தான் அந்த படத்தின் ஸ்டண்ட் மாஸ்டர் சுப்ரீம் சுந்தர். மிகப்பரபரப்பாக  அனைவருக்கும் சண்டைபயிற்சி அளித்துக்கொண்டு இருந்த அவர்,  முகத்தில் வியர்வை சொட்ட சொட்ட கைக்குளுக்கிவிட்டு மீண்டும் தன் பணியை தொடரஆரம்பித்தார். அவ்வளவுதான் எங்கள் முதல் அறிமுகம்.

பின்னொரு நாள் கேரளாவில் நடந்த படப்பிடிப்பின் போது நானும் அவரும் ரூம் மேட். அப்போதுதான் இருவருக்கும் நன்கு அறிமுகம் கிடைத்தது. அவர் தொழில் வேண்டுமானால் சண்டை பயிற்சி இயக்குனராக இருக்கலாம். பார்க்க கூட கரட முரடாக இருக்கலாம். பேசும் மொழியும் சென்னைசெந்தமிழ் தான். ஆனால் பழக மிகவும் மென்மையான மனிதர். பலமணிநேரம் இருவரும் தொடர்ந்து உரையாடியிருப்போம். இருவருக்குமான பலவருட நிகழ்வுகள் அனைத்தும் அப்போதே பரிமாறிக்கொண்டோம். என்னுள் மிகப்பெரியதாக்கத்தை ஏற்படுத்திய காதல் கொண்டேன் படத்தில் அவர் மாஸ்டர் ஆவதற்கு முன்னர் பணிபுரிந்தார் என்ற ஈர்ப்பு மேலும் அவரிடம் நெருக்கப்படுத்தியது. அதன் பிறகு  பல படங்களில் ஸ்டண்ட் மாஸ்டராக அவர் பணிபுரிந்திருக்கிறார்.

நகுல், அருண் விஜய், பிரசன்னா, சத்தியராஜ்  என பல நடிகர்களின் படங்களில் தான் இயக்கிய சண்டைக்காட்சிகளை  தனது ஐபேட்டில் காண்பித்தார். எல்லாமே அட்டகாசம். பிரமாதமான உழைப்பு. ஆனால் அனைத்தும்  விழலுக்கு இறைத்த நீராகதான் போனது. தான் பணிபுரிந்த பெரும்பான்மையான படங்கள் வணிகரீதியாக வெற்றிபெறாத காரணத்தினால் தனது உழைப்பு அதுவரை கவனிக்கப்படமாலே போய்க்கொண்டிருந்தது. தனது திறமைக்கான அங்கீகாரம் சரிவர கிடைக்காமல் போனதன் வருத்தம் அவருக்கு இருந்தது. இருந்தும் கொஞ்சமும் அசராத உழைப்பு. மனம் தளராமல் அவர் முயற்சி தொடர்ந்தது.  கோலிசோடா படத்தில் தொடர்ந்து மூன்று நிமிடத்திற்கு மேல் நடக்கும் சண்டைக்காட்சியை ஒரே ஷாட்டில் படமாக்கும் வகையில் இயக்கி இருந்தார். இதுவரை எந்த சினிமாவிலும் செய்திடாத சாதனை அது. (கடைசி நேரத்தில் படத்தொகுப்பில் அதன் நீளம் சற்று குறைக்கப்பட்டது). நிச்சயம் இந்த திரைப்படம் அவருக்கு அங்கீகாரம் பெற்றுத்தரும் என்று அனைவரும் நம்பினோம். அவரும் பெரிதும் நம்பினார்.

அடையாளத்தை தேடிச்செல்லும் இளைஞர்களின் கதையை எடுத்துக்கொண்டு, அடையாளங்களை தேடிக்கொண்டிருக்கும் சக கலைஞர்கள் அனைவரையும் ஒருங்கிணைத்து, தனது அடையாளத்தை நிலைநாட்ட இயக்குனர் விஜய் மில்டனே தயாரித்து இயக்கிய படம் தான் கோலிசோடா. படம் சென்ற வருடத்தில் மிகபெரிய ஹிட் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. ஒவ்வொரு தியேட்டரிலும் சண்டைகாட்சிகளில் விசில் பறந்தததை படக்குழுவினருடன் சென்று கண்கூடாக பார்த்தோம். படத்தை மக்கள் வெறுமனே ரசிக்கவில்லை, கொண்டாடினார்கள். சேலம் கைலாஷ் பிரகாஷ் தியேட்டரில் படக்குழுவினர் அனைவரும் சென்ற போது, பாதுகாப்பிற்கு வந்த ஒரு இன்ஸ்பெக்ட்டர் ஒருவர் “சண்டை பயிற்சியாளர் யார்?” என்று கேட்டறிந்து வந்து. கிட்டத்தட்ட அரைமணி நேரம் அவரை பாராட்டியும், சின்ன சின்ன நுணுக்கங்களை சிலாகித்தும் பேசினார்.  (துண்டில் பிளேட் வைத்து சண்டைபோடும் நுணுக்கத்தை கண்டு ஒரு போலிஸ்காரராக  அவர் பகிர்ந்துக்கொண்ட ஆச்சர்யங்கள் உண்மையில் அன்றே கிடைத்த பெரிய அங்கீகாரமாகப்பட்டது).

இப்போது அத்திரைப்படத்தில் பணிபுரிந்த அநேகமானவர்களும் புதிய படங்கள் ஒப்பந்தமாகி அடுத்தகட்டத்திற்கு நுழைந்துவிட்டார்கள். (நான் சொன்ன அந்த நெட்டையான தாடிவைத்த நபர் வேறு யாருமல்ல. சென்றவருடம் வெற்றிகரமாக ஓடிய இன்னொரு திரைப்படமான “சதுரங்கவேட்டையின்” இயக்குனர் வினோத்)  படம் இப்பொழுது வெளிநாட்டில் பல திரைப்பட விழாவில் பங்கேற்று  பாராட்டுக்களை குவித்து வருகின்றன.

இந்த சூழ்நிலையில் விகடன் 2014காண விருதுகளை அறிவித்து இருக்கிறது. அதில் சுப்ரீம் சுந்தர் அவர்களை சென்ற வருடத்திற்கான சிறந்த சண்டை பயிற்சி இயக்குனராக தேர்ந்தெடுத்து கவுரவித்து இருக்கிறது. அவருடன் போட்டியிட்டது சாதாரண படங்களோ, சண்டை பயிற்சி இயக்குனர்களோ அல்ல. கத்தி, மெட்ராஸ் போன்ற வணிகரீதியாக பெரும் வெற்றிபெற்ற ஜாம்பவான்களின் படங்கள். இருப்பினும் வெறும் நான்கு இளைஞர்களை வைத்து, நம்பகத்தன்மைக்கு கொஞ்சமும் குந்தம் விளைவிக்காமல் சண்டைகாட்சி அமைத்து, மக்கள் அனைவரும் மிகவும் ரசிக்கவைத்த அந்த உழைப்பிற்கு கிடைத்த அங்கீகாரம் இது. “இது வெறும் தொடக்கம் தான் மாஸ்டர். இந்த வருடங்கள் பல விருதுகளை கோலிசோடா அள்ளிக்குவிக்கப்போகிறது, உங்களை பல மேடைகளில் விருதுகளோடு பார்க்கப்போகிறேன்” என்று எனது வாழ்த்துக்களை அவருடன் பகிர்ந்துக்கொண்டேன்.

கோலிசோடா படத்தின் சண்டைகாட்சி உங்களுக்கு பிடித்திருந்தால் உங்களின் கருத்துக்களையும் வாழ்த்துக்களை இங்கே பகிருங்கள். நிச்சயம் அவருக்கு அது தெரியப்பெறும். அங்கீகாரத்தையும், பாராட்டுகளையும் விட  பெரிய சன்மானத்தை ஒரு கலைஞனுக்கு யாரும் வழங்கிட முடியாது.

Supreme Sundar & Praveen Kumar C

இதோ விகடனில் இருந்து….

விகடன் அவார்ட்ஸ் 2014:

சிறந்த சண்டைப் பயிற்சி: சுப்ரீம்சுந்தர் (கோலிசோடா)

கோயம்பேடு மார்க்கெட்டையே அலறடிக்கும் அடியாள் கோஷ்டி. நான்கே நான்கு சுள்ளான்கள். இவர்களுக்கு இடையே சண்டை. ஒரு சினிமாகூடப் பார்க்காதவரும் சொல்லிவிடுவார்… அடியாள் கோஷ்டிதான் சுள்ளான்களை சுளுக்கெடுக்கும் என்று! ஆனால், மதம்கொண்ட ‘சுண்டெலி’களாக அடியாட்களைச் சுத்திச் சுத்தி வெளுத்தது சுள்ளான் படை. அந்த அடி, உதைகளை எந்த லாஜிக் உதறலும் இல்லாமல் நம்பவைத்தது சுப்ரீம் சுந்தரின் ஸ்டன்ட் கலாட்டா. பாய்ந்துவரும் அடியாட்களிடம் இருந்து லாகவமாகத் தப்பித்தல், கையில் கிடைக்கும் பொருட்களைக்கொண்டே மொத்துவது, கால்களின் இடுக்கு இடைவெளியில் நழுவி தோளில் ஏறி அமர்வது… என ‘டாம் அண்ட் ஜெர்ரி’ சண்டைக் காட்சிகளை கேண்டிட் சினிமாவாக்கியதில் அள்ளியது அப்ளாஸ். ‘சின்னப் பசங்க வெளையாட்டு’ என உதாசீனப்படுத்த முடியாமலும், ‘அடி ஒவ்வொண்ணும் இடி’ என ஹீரோயிச வகையில் சேராமலும் செம கெத்து காட்டியது இந்த ஆக்ஷன் குத்து!

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

@ மேலும் சில புகைப்படங்கள்.

Goli Soda Movie Team

Goli Soda Sree Raam @ Home

Goli Soda Movie Team

பாதச்சுவடுகள் – 1 (27/12/2013)

என் வாழ்க்கையின் சின்ன சின்ன அன்றாட சந்தோஷங்கள், சம்பவங்கள், அனுபவங்கள், நினைவுகளை “என் வாழ்க்கை பயணத்தின் பாதச்சுவடுகள்” என்ற தலைப்பில் அவ்வப்போது பதிவுசெய்ய உத்தேசித்து உள்ளேன். இது  27 டிசம்பர் 2013 அன்று பதித்த பாதச்சுவடுகள்.

என் கல்லூரி நண்பன்.. மணிகண்டன் என்கின்ற தர்வேஷ். சினிமாவில் பல கட்ட போராட்டங்களுக்கு பிறகு, பல வருட காத்திருப்புகளுக்கு பிறகு, இன்று இரண்டாவது நாயகனாக “புவனக்காடு” என்கின்ற திரைப்படத்தின் மூலம் அறிமுகம் ஆகிறான்! விஜய் சேதுபதியுடன் சேர்ந்து பல சினிமா தயாரிப்பு அலுவலங்களுக்கு இருவரும் வாய்ப்பு தேடி அலைந்த காலங்களும் உண்டு. இந்த படம் நிச்சயம் அவனுக்கு முதற்படிக்கட்டு தான். அடுத்து விரைவில் அவன் முழு கதாநாயகனாக நடித்து இன்னொரு படம் வெளியாக இருக்கிறது. 2014ஆம் வருடம் அவனுக்கு மிகச் சிறந்த வருடமாக அமைய வேண்டி வாழ்த்துக்கள்!

எதிர்பாராவிதமாய் இன்று இத்திரைப்படம் சேலத்தில் வெளியாகவில்லை. ஆதலால் இன்னும் அதனை பார்க்க இயலவில்லை.சென்னையில் இத்திரைப்படம் வெளியாகும் திரையரங்கை காண, மொபைலில் ஆன்லைன் டிக்கெட் புக்கிங்கில் தேடியபோது அவனுடைய பெயரையும் பட்டியலில் கண்டபோது மனதினுள் அளவில்லாத மகிழ்ச்சி. இவனுக்கும் எனக்கும் மிகபெரிய பெரிய தொடர்பு உண்டு. அவனுடைய விடாமுயற்சியை கண்கூடாக பார்த்து வியந்திருக்கிறேன். ஏற்கனவே செல்வராகவனை பற்றி நான் எழுதிய கட்டுரையில் இவனை பற்றியும் பெயர் குறிப்பிடாமல் பதிவு செய்திருந்திருக்கிறேன்.

அதிலிருந்து சிலவரிகள். (சுமார் எட்டு வருடங்களுக்கு முன்னர்)

/// என்னை போல் சினிமா ஆசையுடன் இரண்டு நண்பர்கள் அப்போது இருந்தனர். ஒருவனுக்கு நடிகராக வேண்டும் ஆசை. இன்னொருவனுக்கு கிராபிக்ஸ் வேலை சேர. அவர்களுக்கும் கல்லூரி முடிந்ததும் சென்னை செல்வது தான் திட்டம். பார்ட்னர்ஸ் ஆப் கிரைம் என்பது போல் நாங்கள் மூவரும் ஒன்று சேரவேண்டி இருந்தது. பகலில் கல்லூரி. மாலை முதல் இரவு வரை ஒரு மைதானத்தில் அமர்த்து அவரவர் கனவை விவாதிப்போம். என்னுடைய கனவுகளும் அங்கு தான் பிறக்க ஆரம்பித்தது. சினிமா பற்றி நிறைய பேசுவோம். கதை விவாதம் செய்வோம்.
———-
———
———
ஒரு சில மாதங்கள் கழித்து ஒரு வீக் என்ட் சென்னை சென்றேன். நடிகராகும் கனவில் கல்லூரி முடிந்ததும் என்னுடன் சென்னை செல்வதாய் இருந்த நண்பன் இப்போது சென்னையில் தான் இருந்தான். இன்னும் அவனுக்கு பெரிதாக வாய்ப்பு கிடைக்காவிட்டாலும் இப்போது வந்த “எங்கேயும் எப்போதும்” படம் வரை சில படங்களில் தலை காட்டி விட்டான். அவன் சொன்னது மாதிரியே கல்லூரி முடிந்ததும் வாய்ப்பு தேடி சென்னை வந்துவிட்டான். என்னையும் சென்னைக்கு வந்து விடு என்று அப்போது கூப்பிட்டுக்கொண்டு இருந்தான்.
அன்று அவன் தங்கி இருந்த அறைக்கு சென்றேன். அவனிடம் பணம் இல்லை. நான் தான் உணவு வாங்கி கொடுத்தேன். அவனுடைய சின்ன ரூமில் பல பேர் தங்கி இருந்தனர். அங்கு அப்போது அழுக்கு லுங்கியுடன் சவரம் செய்யாத முகத்துடன் ஒருவன் அமர்ந்து இருந்தார். அவரை காட்டி இவர் அந்த படத்தில் உதவி இயக்குனராக இருந்தவர் என்று அறிமுகம் செய்து வைத்தான். உதவி இயக்குனர் என்றதும் எனக்கு அவர் மேல் கொஞ்சம் மரியாதை வந்தது. நடிக்க வாய்ப்பு தேடும் நபர்களில் போட்டோ ஆல்பம் சிலது அவன் ரூமில் இருந்தது. நீண்ட நாட்கள் ஆனது என்பதால் நானும் அவனும் நிறைய பேசிக்கொண்டு இருந்தோம்.
சிறிது நேரத்தில் அந்த உதவி இயக்குனர் அறையை விட்டு வெளியே சென்று என் நண்பனை கூப்பிட்டு அவனிடம் மெதுவாய் ஏதோ சொன்னார். அது என் காதிலும் விழுந்தது. அதை கேட்டது எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டது. ///
மேலும் வாசிக்க –
http://www.cpraveen.com/suvadugal/meeting-with-selvaraghavan/

Bhuvanakkadu Dharvesh

———————————————————————————————————————————–

// என்றென்றும் புன்னகை – சினிமா விமர்சனம் //
வழக்கம் போல் ஒரு மொக்கை படமாகத்தான் இருக்கும் என நினைத்திருந்தேன் ட்ரைலர் பார்த்தபோது! பரவாயில்லை ஏதோ சுமாரான ஒரு படம் என்று நினைத்திருந்தேன் மேலோட்டமாய் முகப்புத்தக விமர்சனங்கள் பார்த்தபோது! ஆனால் நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு இப்படி நான் வயிறு வலிக்க சிரித்து, மகிழ்ந்து, ரசித்து பார்த்த படம் இதுதான் என்று புரிந்தது திரையரங்கம் சென்று முழுப்படமும் பார்த்தபொழுது!
சந்தானம், ஜீவா, த்ரிஷா ஆகியோரின் மிகச்சிறந்த படங்களில் இதுவும் ஒன்றாக நிச்சயம் இருக்கும். சோக காட்சிகளிலும் ஊசி ஏற்றுவது போல் காமடியை நுழைத்த இயக்குனருக்கு சபாஷ். மீண்டும் குடும்பத்துடன் விரைவில் இன்னொருமுறை பார்ப்பேன். டோன்ட் மிஸ் இட். என்றென்றும் புன்னகை! முடிவில்லா புன்னகை!

Jeeva's Endrendrum Punnagai Movie Review

————————————————————————————————————————————

எழுத்தாளார், நண்பர் “குமார நந்தன்” என்னுடைய முதல் சிறுகதை படித்துவிட்டு தன் முகப்புத்தக சுவற்றில் எழுதிய பின்வரும் கருத்துக்கள் நிச்சயம் எனக்கு எனர்ஜி டானிக்…

அஜயன் பாலா ஷேர் செய்திருந்த சிறுகதையின் மூலம் பிரவீன் குமார் அறிமுகம் ஆனார். அஜயன் மூலம் அறிமுகம் ஆகும் இரண்டாவது நண்பர் இவர். (முதல் நண்பர் மகிழம் சித்த மருத்துவமணை சிவக்குமார்) அதென்னவோ சேலத்து நண்பர்களை இங்கே இருக்கும் என்னைப் போன்றவர்களை விட அஜயன் பாலா அதிகம் பேரைத் தெரிந்தும் தொடர்பிலும் இருக்கிறாரே என்று நினைக்கும் போது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது! எப்படி பாலா?
பிரவீனின் சாய்ந்து சாய்ந்து அவள் பார்த்த போது என்ற அவருடைய முதல் சிறுகதையைப் படித்தேன். கதை ஓரளவு வெண்ணிற இரவுகளை நினைவுபடுத்துகிறது. போனில் பேசியபோது அவர் உண்மையில் வெண்ணிற இரவுகள் கதையைப் படித்ததில்லை என்று தெரிந்தது. வெரிகுட் ஒருவர் முதல் கதையிலேயே தாஸ்தாவெஸ்கியை நினைவு படுத்துகிறார் என்றால் நிச்சயம் இவரிடம் நிறைய எதிர்பார்க்கலாம்.

அந்த சிறுகதையை படிக்க – http://www.cpraveen.com/suvadugal/saindhu-saindhu-short-story/

————————————————————————————————————————————-

ஒரு கிறிஸ்டியன் ஸ்கூலில் ஒரு மீட்டிங் காரணமாக என்னை அழைத்திருந்தார்கள். மீட்டிங் முடிந்து வெளிய வந்தேன். அப்போது மைதானத்தில் அனைத்து குழந்தைகளும் Culturals ப்ராக்டிஸ் செய்துக்கொண்டு இருந்தார்கள். நான் கூலர்ஸ் மாட்டிக்கொண்டு தூரத்தில் நிறுத்தி இருந்த என்னுடய வாகனம் நோக்கி நடந்தேன். திடீரென அருகில் ஒரு சிறுவன் என்னை நோக்கி வேக வேகமாய் வந்தான். எதோ என்னிடம் சொல்ல வருகிறான் என்று அவனிடம் திரும்பினேன்..
“நீங்க துப்பாக்கி விஜய் மாதிரியே ஸ்டைலா இருக்கீங்க… Father….”
“தம்பி.. I am not Father.. டோன்ட் கால் மே Father!!!”
“ஓகே Father… டா..டா.. Bye Father ” என்று சொல்லி விட்டு விருட்டென அங்கிருந்து கிளம்பிவிட்டான்.

அவ்வவ்வ்வ்வவ்வ்வ்வ்………………

சென்னையில் ஒரு நாள் – விமர்சனம்

Chennaiyil Oru Naal Movie Review

வழக்கமாக கழியும் நாளாக அல்லாமல் நம் நாட்டின் ஒட்டு மொத்த மக்களையும் ஸ்தம்பிக்க வைத்த அந்த ஒரு நாள். மூளைச்சாவுற்ற ஹிதேந்திரனின் இதயம் அவசரம் அவசரமாக காரில் எடுத்து செல்லப்பட்டு மின்னல் வேகத்தில் சென்னை சாலைகளில் கடந்து ஒரு சிறுமிக்கு பொருத்தப்பட்ட வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அந்த நாள். அதுதான் இந்த “சென்னையில் ஒரு நாள்”.

மலையாளத்தில் ட்ராபிக் என்ற பெயரில் ஏற்கனவே வெளிவந்து ஜெயித்த படம் இது. இப்போது ரீமேக் செய்யப்பட்டு ராதிகா சரத்குமாரின் ராடான் பிக்சர்ஸ் தயாரிப்பில் தமிழில் வெளிவந்திருக்கிறது. எங்கேயும் எப்போதும் படத்திற்கு பிறகு சமூக அக்கறையுடன் வெளிவந்து மக்களிடம் ஒரு நல்ல கருத்தை விதைக்கும் படம்.

மீடியாவில் வேலைக்கிடைத்து, பல கனவுகளுடன் முதல் நாள் வேலைக்கு செல்லும் இளைஞன் கார்த்திக். குடும்ப சூழ்நிலையால் லஞ்சம் வாங்கி மாட்டிக்கொண்டு சஸ்பென்ட் செய்யப்பட்ட ட்ராபிக் போலீஸ் சத்தியமூர்த்தி (சேரன்). பேர் புகழ் என்ற மாய வலையில் சிக்கி, தன் மகள், மனைவியிடம் கூட நேரம் செலவிடாமல் சதா பரபரப்பாக சுத்திக்கொண்டிருக்கும் சினிமா நட்சத்திரம் கவுதம் (பிரகாஷ் ராஜ்). புதிதாய் திருமணமாகி தன் மனைவியுடன் புது வாழ்கையை தொடங்கியிருக்கும் டாக்டர் ராபின் (பிரசன்னா). இவர்கள் நால்வரும் சந்திக்கும் ஒரு புள்ளி தான் கதை துவங்கும் இடம்.

படத்தின் ஐந்தாவது நிமிடத்திலேயே சிக்னலில் காத்திருக்கும் கார்த்திக் திடீர் விபத்தினால் தூக்கி எறியப்பட்டு மூளைச்சாவுறுகிறான். மற்றொருபுறம் பிரகாஷ் ராஜின் மகள் இதயக்கோளாறினால் அவதியுற்று சில மணி நேரங்களில் மாற்று இதயம் பொருத்தப்படாவிட்டால் உயிரிழக்கும் நிலை. கார்த்திக்கின் மூளைச்சாவு, அவனை கொன்று, இதயம் பிரிக்கப்பட எடுக்கும் முடிவு என்ற எமோஷனல் காட்சிகளில் தொடங்கி, 120 கிலோமீட்டர் தூரமுள்ள வேலூருக்கு குறைவான நேரத்தில் காரில் எடுத்துச்செல்லும் பரபரப்பான காட்சிகளாக விரிந்து, அந்த சிறுமியின் உயிர் காப்பாற்றப்படும் ஒரு நெகிழ்வான முடிவுடன் நிறைவடைகிறது படம்.

இடைவேளையின் போது மக்கள் அனைவரும் கைதட்டிவிட்டு அரங்கிலிருந்து வெளியேறுவதை முதன் முறை பார்க்கிறேன். பரபரப்பின் உச்சத்தில் நிறுத்தப்படும் அந்த இன்டர்வல் ப்ளாக் மக்களை ஆர்ப்பரிக்க செய்துவிடுகிறது. வெளியே வந்து, மீண்டும் உள்ளே செல்லும் வரை அநேகம் பேர் படத்தை பற்றியே பேசிக்கொண்டிருந்ததையும் கேட்க்க முடிந்தது. பொதுவாக நான்கு, ஐந்து முறை மக்கள் ஒரு சேர கைதட்டி பார்த்தாலே படம் ஹிட் என்று கூறுவர். இதில் பல இடங்களில் கைதட்டலை கேட்க முடிகிறது. இதுதான் கதை என்று தெரிந்தும் படத்தின் ஆரம்பம் முதல் இறுதிவரை அடுத்து என்ன என்று படத்தோடு ஒன்றிப்போய் பார்க்க முடிகிறது என்பது தான் படத்தின் மிகப்பெரிய பெரிய ப்ளஸ்.

படத்தில் அடிக்கடி கதையின் முன்னும் பின்னும் சென்று, ஒரே நேரத்தில் பல நபர்கள், பல நிகழ்வகளை காட்ட வேண்டி இருப்பதனால் எடிட்டருக்கு இதில் சவாலான வேலை. கச்சிதமாக செய்திருக்கிறார். இறந்து போன கார்த்திக்கை ஐ.சி.யூவில் அவனுடைய காதலி பார்க்கும்போது, அப்படியே பேட் இன் ஆகி உயிருக்குப்போராடிக்கொண்டிருக்கும் அந்த சிறுமியையும், அருகில் நிற்கும் அவளுடைய தாயார் ராதிகாவையும் காட்டப்படும்போது ஒரே நேரத்தில் இரண்டு இடங்களிலும் நடைபெறும் சூழ்நிலைகள் பார்வையாளனுக்கு உணர்த்தப்படுகிறது. இப்படி படம் நெடுகிலும்.

chennaiyil-oru-naal-movie-review

படத்தின் இன்னொரு முக்கியமான ப்ளஸ் என்பது நண்பர் அஜயன் பாலாவின் வசனம். மிக யதார்த்தமாக, சினிமாத்தனம் இல்லாமல் கதையோட்டத்திற்கு பக்க பலமாய் இருக்கிறது. “Lets give him a good farewell” என்று கார்த்திக்கை கொன்று இதயத்தை எடுக்க ஏற்பாடு செய்யச்சொல்லி அவன் காதலி பார்வதி சொல்லும் இடமாகட்டும். சென்னை டூ வேலூர் ட்ராபிக் கண்ட்ரோல் செய்ய முடியாது என்று ஆரம்பத்தில் கையை விரிக்கும் கமிஷனர் சரத்குமாரிடம், எனர்ஜி வார்த்தைகள் பேசி விஜயகுமார் அவரை சம்மதிக்க வைப்பதும், பின்னர் அந்த எனர்ஜி அப்படியே சரத்குமாரிடம் இருந்து அவருடைய கீழ்நிலை ஊழியர்களிடம் ட்ரான்ஸ்பர் ஆகுமிடம். “ஒரு நடிகரா நீங்க ஜெயிச்சிருந்தாலும் உங்க வாழ்கையில தோத்துட்டீங்க. தமிழ் சினிமா பார்த்திராத பிக்கஸ்ட் பெயிலியர் ஆப் தி பிக்கஸ்ட் ஸ்டார்” என்று பிரகாஷ் ராஜிற்கு ராதிகா வார்த்தைகளால் சூடுபோடும் இடம் என்று பல இடங்களில் பளிச்சென்ற எதார்த்த வசனங்கள்.

மினிஸ்டர், எம்.பி. என்று யார் பேசியும் கார்த்திக்கின் பெற்றோர் அவனை கொன்று இதயத்தை தானமாய் தர சம்மதிக்கவில்லை என்று பிரகாஷ் ராஜிடம் அவர் பி.ஏ கூறும்போது. “என் பொண்ணுன்னு சொன்னீங்களா?” என்று சீறும் அந்த ஒரு இடம் போதும் பிரகாஷ் ராஜின் கதாபாத்திரத்தின் தன்மையை அறிந்துக்கொள்ள. படத்தில் அனைவரின் நடிப்பும் பிரமாதம் என்ற போதிலும் கார்த்திக்கின் அப்பாவாக வரும் ஜெயப்ரகாஷை குறிப்பிட்டு சொல்ல வேண்டும். தன்னுடய மகனை கொல்வதற்கு அனுமதி கொடுத்துவிட்டு அங்கிருக்க முடியாமல் தன் மனைவியுடன் காரில் வெகு தூரம் சென்று யாருமற்ற ஒரு இடத்தில் நிறுத்திவிடுவார். இதயம் உடலில் இருந்து பிரிக்கப்பட்டதை தெரியபடுத்த ஹாஸ்பிடலில் இருந்து போன் வரும். அப்படியே மனைவியை திரும்பி பார்ப்பார் பாருங்கள் ஒரு பார்வை. அனைவரையும் கலங்கடிக்கும் இடம் அது.

பல கோடி செலவு செய்து அழகான ஒரு வீடு கட்டினாலும் அதில் திருஷ்டிக்கு ஏதேனும் வைப்பது போல் இந்த படத்திற்கு சூர்யா. க்ளைமாக்ஸில் வரும் அந்த ஜிந்தா காலனி சீக்வென்சும், சூர்யா வீர வசனம் பேசி தனது ரசிகர்கள் மூலம் ட்ராபிக் கிளியர் செய்து உதவுவது அத்தனையும் தேவையற்ற நாடகத்தனம். படத்தின் நடுவில் தனது பாதையில் இருந்து சிறிது நேரம் காணமல் போகும் அந்த காரை போலே, கதை தனது பாதையிலிருந்து முற்றிலும் விலகி காணாமல் போகும் இடம் அது.  இருப்பினும்  குடும்பத்துடன் அனைவரும் காணவேண்டிய தமிழ் சினிமாவின் ஒரு முக்கியமான படம். படம் முடிந்து நீங்கள் வெளியே வரும்போது, குறைந்தபட்சம்  உடல் உறுப்பு தானத்தின் முக்கியத்துவத்தை நீங்கள் உணர்திருந்தாலே அது இந்த திரைப்படத்தின் வெற்றி.

சென்னை புத்தகக்கண்காட்சி – 2013

Chennai Book Festival - 2013

சென்னை புத்தகக்கண்காட்சி இவ்வளவு பெரிய கடல் என்று நான் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. முதன் முறை இப்போது தான் அங்கு செல்கிறேன். நெய்வேலி புத்தகக்கண்காட்சி தான் இதுவரை நான் அதிகம் சென்றது. ஆனால் இப்போது தான் தெரிந்தது நான் பார்த்தது வெறும் குட்டை தான். இது உண்மையிலேயே கடல். கிட்ட தட்ட ஆறநூறு கடைகள் அங்கே இருக்கிறது. கடைக்குள் நுழையாமல் வெறும் கடை பெயரை மட்டுமே படித்துக்கொண்டு நடந்தால் அதற்க்கே ஒரு மணி நேரத்திற்கு மேல் பிடிக்கும். இரண்டு நாள் முழுக்க புத்தகக்கண்காட்சியிலேயே இருந்தேன். அஜயன் பாலா அவர்களின் நாதன் பதிப்பகத்தில் (#559) அதிக நேரம் இருந்தேன். நிறைய நண்பர்களை சந்தித்தேன். நிறைய புதிய நண்பர்கள் கிடைத்தார்கள்.

வட்டிப்பணம் வசூலிக்க வந்தவர்கள் போல் விகடன் கடையில் நுழைபவர்கள் அநேகம் பேர்  ராஜு முருகனின் “வட்டியும் முதலும்” புத்தகத்தை கேட்டு வாங்கிக்கொண்டு இருந்ததை காண முடிந்தது. கிட்ட தட்ட ஒரு நூறு கடை சுத்தி இருப்பேன் அதற்க்கே அரை நாளிற்கு மேல் ஆனது. இது சரிபட்டு வராது என்று அஜயன் பாலா மற்றும் அவரின் கடையில் இருந்த இன்னொரு நண்பர் சரவணன் உதவியுடன் சில முக்கிய புத்தகங்கள் மட்டும் வாங்கிக்கொண்டு நேரத்தையும், காசையும் மிச்சப்படுத்தினேன். இலக்கியம், சினிமா, கவிதை என பல வகையாறாக்களை உள்ளடக்கிய நான் வாங்கிய அந்த புத்தகத்தின் லிஸ்ட் கீழே. இன்னும் சில புத்தகங்கள் மற்றவர்களுக்கு அன்பளிப்பு வழங்க வாங்கினேன். அவை இந்த லிஸ்டில் இடம் பெறாது. கல்லூரி காலத்தில் புத்தகப்புழுவாய் நெய்வேலி நூலகத்தில் வாழ்ந்திருக்கிறேன். நூலகம் மூடும் வரை அங்கேயே இருந்திருக்கிறேன்.  ஆனால் இப்போது தினமும் புத்தகம் வாசிப்பதற்கு சொற்ப நேரமே செலவிட முடிகிறது என்பது உண்மையிலேயே வேதனை அளிக்கிறது.

பி.கு.: புத்தகக்கண்காட்சிக்கு வந்த பெண்கள் அனைவரும் ஏனோ பேரழகிகளாகவே இருந்தனர். புத்தகம் வாசிப்பதால் அழகு கூடுகிறதா? அழகு கூடியவர்கள் புத்தகம் வாசிக்கிறார்களா? பட்டி மன்றமே வைக்கலாம்!

சுப்ரமணியபுரம் (திரைக்கதை) – எம். சசிகுமார்
குட்டி இளவரசன் – அந்த்வான் து செந்த்
வட்டியும் முதலும் – ராஜு முருகன்
அறம் – ஜெயமோகன்
உலக சினிமா வரலாறு – பாகம் இரண்டு
துணையெழுத்து – எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்
கொல்லிமலை சித்தர்கள் – ராஜா திருவேங்கடம்
Best Of Ghost Stories
Best Of Horror Stories
The Steve Jobs Way
விகடன் சுஜாதா மலர்
குரல்வளையில் இறங்கும் ஆறு. – ஐயப்பன் மாதவன்
முப்பது நாட்களில் நீங்களும் இந்தி பேசலாம் (ஹி ஹீ)
புன்னகை உலகம் – இதழ்
மந்திரச்சிமிழ் – இதழ்
தேடல் – ஆர்.பாண்டியராஜன்
ஸீரோ டிகிரி – சாரு நிவேதிதா
எப்படி ஜெயித்தேன் – எம்.ஜீ.ஆர்
தியான யாத்திரை – அஜயன் பாலா
அஜயன் பாலா சிறுகதைகள்
அமரர் சுஜாதா – தமிழ் மகன்
தேசாந்திரி – எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்
ஒன்று – ரா.கண்ணன் ராஜு முருகன்
மயக்கம் என்ன – டி.எல்.சஞ்சீவிகுமார்

18 முடிந்து 17 வயது – பிறந்த நாள் 2012

birthday cake praveen

யோசித்து பார்த்தால் கடந்த சில வருடங்களாக என் பிறந்த நாளின் போது வீட்டில், அம்மாவுடன் தான் இருந்திருக்கிறேன். ஒவ்வொரு முறையும் என் தம்பியும், அம்மாவும் அன்று எனக்கு ஏதாவது இன்ப அதிர்ச்சி கொடுப்பார்கள். நான் வேண்டாம் என்று சொல்லியும் கூட சென்
ற முறை கேக் வெட்டுவதற்கு வாங்கி வந்துவிட்டார்கள். அது ஏனோ தெரியவில்லை, இப்போதெல்லாம் பிறந்த நாளை கொண்டாடுவதில் எனக்கு ஈடுபாடு குறைந்து கொண்டே வருகிறது. சென்ற வருடம் பிறந்த நாளின் போது உடல் தானம் செய்தேன். அதற்கு முந்தைய வருடம் கண் தானம் செய்தேன். பிறந்த நாளை நான் பார்க்கும் விதம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாறுபடுவதை சென்ற வருடம் என் வலைப்பூவில் எழுதி இருந்தேன். அதை படித்து விட்டு, இந்த வயதிலேயே ஏன் இப்படி சிந்தித்து ஒரு கட்டுரை எழுதினாய் என்று நண்பர்கள் ஓரிருவர் கடிந்து கொண்டனர்.

இந்த வருடம் பிறந்த நாளின் போது சென்னையில் இருந்தேன். அம்மாவுக்கு அவர்களுடன் இல்லையே என்று சிறிது வருத்தம் இருந்தது. சென்னையில் இருப்பதால் நான் எந்த வேலையாக வெளியே சென்றாலும், யாரை சந்திக்க சென்றாலும் பிறந்தநாளன்று முந்திய இரவு தன்னுடைய வீட்டிற்கு தான் வர வேண்டும் என்பது தம்பி கிருபாகரன் அன்பு கட்டளை. பிறந்த நாளிற்கு மூன்று நாள் முன்பிருந்தே இதை அடிக்கடி கூறிக்கொண்டு இருந்தான்.. கிருபாகரன்… சுமார் ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்னர் அவன் இன்ஜினியரிங் முதல் வருடம் சோனா பொறியியல் கல்லூரியில் படிக்கும்போது இருந்து பழக்கம். இப்போது சென்னையில் தாம்பரத்தில் இருந்துகொண்டு காக்நிசன்ட் நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்துகொண்டும் எங்களுடைய சேலம்ஜில்லா டாட் காம் இணையதளத்திலும் பங்களித்து வருகிறான்.

விடிந்தால் பிறந்த நாள். சில சந்திப்புகளுக்காக அன்று வெளியே சென்றிருந்தேன். இரவு பத்து மணிவரை கிருபாவிடம் இருந்து பல முறை போன்.. “அண்ணா எப்போ வரீங்க.. ” வேலைகளை, சந்திப்புகளை முடித்து விட்டு நண்பர் ஒருவர் தாம்பரத்தில் காரில் டிராப் செய்தார். பதினோரு மணி இருக்கும். என்னால் அவனும் சாப்பிடாமல் இருந்தான். இருவரும் உணவு உண்டுவிட்டு அவன் வீட்டிற்கு சென்றோம். அவனுடன் அவனுடைய நண்பர்கள் மூவர் அந்த வீட்டில் தங்கி இருக்கின்றனர். நான் மிகவும் களைப்பாக இருந்தேன் இருப்பினும் என்னை உறங்கச்செல்ல விடாமல் அனைவரும் என்னிடம் நிறைய விவாதித்து கொண்டு இருந்தனர். திடிரென கிருபா அவன் அறைக்குள் சென்று கதவை சாத்திகொண்டான். ஒரு ஐந்து நிமிடத்தில் அனைத்து அறையின் விளக்கும் அணைக்கப்பட்டது.

இப்போது அவன் கதவை மெல்ல திறந்து வெளியே வந்த போது மெல்லிய வெளிச்சம் உள்ளே இருந்து வந்தது. அவன் கையில் மெழுகுவர்த்தி ஏற்றிய வைத்த கேக். “ஹாப்பி பர்த்டே அண்ணா” என்றான். கையில் இருந்த மொபைலை அமுக்கி மணி பார்த்தேன். சரியாக பன்னிரண்டு மணி. மறக்க முடியா தருணம் அது

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

சென்ற மாதம் ஒரு பெர்சனல் பிரச்சனையால் சில நாட்கள் மிகுந்த மனவருத்தத்தில் இருந்தேன். அப்போது ஒருநாள் மாலை அஜயன் பாலா அவரிடம் இருந்து ஒரு போன். “ஏன் கொஞ்ச நாளாக பேசவே இல்லை பிரவீன்” என்றார். என் பிரச்சனையை அவரிடம் பகிர்ந்து கொண்டேன்.

“ஏன் என் ஞாபகம் வரவில்லையா உங்களுக்கு. ஒரு போன் பண்ணி இருக்கலாம் இல்ல. அங்க இருக்க வேண்டாம். உடனே புறப்பட்டு சென்னை வாங்க. நம்ம வீட்டுக்கு வந்து ஒரு ரெண்டு மூணு நாள் இருங்க” என்று கோபப்பட்டு உடனே அறுதல் சொன்னார். இன்பத்தில் மட்டுமல்ல துன்பத்திலும் தோள் கொடுக்கும் நட்பை முழுதாய் உணர்ந்த தருணம். அப்போது அவர் வீட்டிற்கு செல்ல முடியாவிட்டாலும் கடந்த வாரம் சென்றிருந்தேன்.

எங்கள் இருவருக்கும் ஒரே நாளில் பிறந்த நாள் என்பதால் கடந்த இரண்டு வருடங்களாக ஒன்றாக கொண்டாட நினைத்தும் அதற்கு வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை.. ஆனால் இம்முறை பிறந்த நாளின் போது இருவரும் ஒன்றாக இருந்தும் அதை முழுதாய் கொண்டாட வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை. எங்கள் இருவரும் பிறந்த தேதி, மாதம் தான் ஒன்றென்றாலும் பிறந்த வருடம் வேறு. ஆனால் உண்மையான நட்புக்கு தான் வயது வித்யாசம் கிடையாதே.

அப்படி என்ன பெரிய வித்யாசம் என்று கேட்கிறீர்களா? “இந்த பிறந்த நாளோடு எனக்கு பதினேழு முடிந்து பதினெட்டு. அவருக்கு பதினெட்டு முடிந்து பதினேழு” அவ்வளவுதான். 🙂

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

பிறந்த நாளன்று மாலை இயக்குனர் விஜயை சந்தித்தேன். ஏற்கனவே நண்பர் சொல்லக்கேட்டிருந்தும் தனிபட்ட முறையில் எவ்வளவு நல்ல மனிதர் என்று அவரை நேரில் சந்தித்தால் தான் ஒருவர் முழுதாய் உணரமுடியும். சந்தித்த சில நிமிடங்களிலேயே அவரை மிகவும் பிடித்து விட்டது. பக்கா ஜெண்டில் மென்.

Director Vijay